1390/01/09

حامد بهداد در سالی که حضور پر رنگی در جشنواره فیلم فجر با فیلم‌های متعددش داشت موفق به دریافت سیمرغ بازیگری شد.

هفته‌نامه جهان سینما در شماره نوروزی خود گفت‌و‌گویی با این بازیگر سینمای ایران داشته که بخشی از آن را در ادامه می‌خوانید.

بیشتر دوست داشتید برای کدام فیلم سیمرغ بگیرید؟
همه فیلم‌هایم را دوست دارم، البته ترجیح می‌دادم برای فیلم‌های «بوتیک»، «کافه ستاره»، «حس پنهان» و یا «روز سوم» سیمرغ می‌گرفتم.

امسال حدس می‌زدید برای فیلم «جرم» سیمرغ بگیرید؟
حدس می‌زدم برای «سعادت‌آباد» ساخته مازیار میری نامزد بشوم.

به حضورتان در فیلم «انتهای خیابان هشتم» به کارگردانی علیرضا امینی دلبسته بودید، از اینکه فیلم در جشنواره به نمایش در نیامد چه احساسی پیدا کردید؟
برای بازی و حضور در این فیلم کلی زحمت کشیده بودم. با توجه به مضمون فیلم حدس می‌زدم که برای آن محدودیت‌هایی به وجود بیاید. همه گروه سازنده فیلم اعم از سیدجمال ساداتیان به عنوان تهیه کننده، علیرضا امینی به عنوان کارگردان و بقیه تیم سازنده افسرده شدیم.

حضور پر رنگ فیلم‌های اجتماعی در جشنواره امسال آیا برآیند سیاست‌گذاری مدیران فرهنگی است و یا فیلم سازان به صورت طبیعی به این موضوعات توجه نشان داده‌اند؟
حتی فیلم کمدی از جنس رامبد جوان «ورود آقایان ممنوع» آثار متفاوتی بود و به طور اصولی ساختار درست ژانر کمدی در آن رعایت شده بود، اما فیلم‌های کمدی سطحی و سخیف که این روزها در سینمای اکران جولان می‌دهد و یکه‌تازی می‌کنند، در مقطعی فروش خوبی داشتند، اما مخاطبان از دیدن این فیلم‌ها دلزده شدند و اکران موفقی نداشتند.
این‌ها فیلم‌های مستهجن و مبتذلی هستند که قبل از انقلاب هم سینماگران اصیل و هنرمند با این جریان مخالف بودند. تنها تفاوت سینمای مبتذل این دوران با دوران قبل از انقلاب وجود حجاب و به کار نبردن الفاظ رکیک است. همان چیزهایی که سینمای مبتذل قبل از انقلاب با آن درگیر بود الان هم به نوعی در فیلم‌های سخیف کمدی وجود دارد و هر دوی این جریان‌ها در آن سال‌ها و این سال‌های اخیر چیپ هستند. فیلم‌های نمی‌دونم صد کیلو چی‌چی، چی‌چی خندان، عروسی چی‌چی، آقای چند رنگ، کلاغ هفت‌پر، چراغ نارنجی و آبی، این نوع فیلم‌ها در قبل از انقلاب هم وجود داشتند چون فکر کردن برای دوستان نویسنده و کارگردان این نوع آثار کمی تا قسمتی سخت و دشوار است و انرژی می‌برد.

اگر چک سفید به شما بدهند وسوسه نمی شوید این نوع فیلم‌ها را بازی کنید؟
بازی می‌کنم به شرطی که پنج میلیارد تومان دستمزد بدهند. البته یک میلیارد هم بدهند بازی می‌کنم. اشکالی هم ندارد.

به علاقه‌مندان‌تان چه پاسخی می‌دهید؟
جواب علاقه‌مندان با من، شما ناراحت نباشید. این همه فیلم خوب بازی کرده‌ام حالا دو تا فیلم بد بازی کنم. مگر چطور می‌شود. حرف این است که از بازی در این نوع فیلم‌ها پولی هم در نمی‌آید. برخی دوستان با 20 میلیون تومان می‌روند و در این نوع فیلم‌ها بازی می‌کنند.

این مبالغ ارزش بازی کردن در فیلم‌های کمدی سطحی را ندارد؟
آخر فروشنده باید به قیمت بفروشد. توی سر سگ بزنی از جنس این فیلم‌ها ساخته می‌شود. البته این نوع فیلم‌ها باید وجود داشته باشد، اما به شرط اینکه اجازه بدهند فیلم‌های مستقل هم به حیات خودشان ادامه بدهند. اگر از این سینما بد می‌گویم به این دلیل است که رو به روی سینمای مستقل ایستاده است و نمی‌گذارد رشد کند. برخی هم تلاش می‌کنند از این نوع کمدی سطحی بیشتر اکران شود تا یک شادی مسخره به دل جامعه تزریق شود. جامعه‌ای که 70 درصد مردمش از نظر روحی غمگین هستند.

به حضور در فیلم‌های مستقل، کم هزینه و اجتماعی ادامه می‌دهید؟
اگر منافاتی با حیات شغلی من نداشته باشد، باز هم در این فیلم‌ها بازی می‌کنم. اما اگر باعث شود از نان خوردن بیفتم این نوع پیشنهادات را قبول نمی‌کنم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: